سهیل هوایی

با چشمانت گریه کن گریه قشنگه گریه سهم دل تنگه  گریه های جان فدایی مرهم زخمهای جدایی بنگرتاگریه هایم دریای خون جنبان شود چون درکوهسارها محشرطوفان شود همه دشتها غنچه زار ولاله خیزان شود تویکی غرق نشوی  پرنده قلابی باش یا شبیه مرغ آبی باش درتنور آتش فشان عشق نسوزی خود هم آتشی باش می خواهی عطش انتظار رو بدونی تو هم عطشانی باش دوست داری احساس کنی  حس غربت یه پرنده مهاجر رو پر گشای درجزیره ما پرنیانی وهجرانی باش میل داری از اقیانوس اشکهایم بهره ببری  یه دونه ماهی نهنگی باش دل شیر داری از کوه آتش افروز اشتیاقم سربزنی یعنی درقلب آتش گون من یه روزی مهمانی باش